Επιλέγω την υποκριτική στο σανίδι από την υποκρίσια της πολιτικής ζωής
Το τελευταίο διάστημα γίναμε όλοι θεατές ενός θεάτρου του παραλόγου λόγω των επερχόμενων τριπλών εκλογών (δημοτικές, περιφερειακές και ευρωεκλογές). Τοπική, υπερτοπική και κεντρική πολιτική σκηνή στο κυνήγι γνωστών ονομάτων από τον ευρύτερο χώρο της τέχνης.
Να κλέψουν λίγη από τη θεωρητική αστρόσκονη; Λίγη από τη συμπάθεια του κόσμου και να τη μετατρέψουν σε ψήφους στη μάχη για την εξουσία;
Δέχθηκα κι η ίδια αντίστοιχες προτάσεις καθώς είχα πολιτευθεί στις εκλογές του 2012. Βλέποντας όμως πως υπό άλλες συνθήκες αποφάσισα να το κάνω και άλλα έπραξε ο χώρος που τότε με εξέφρασε, αποχώρησα πολύ γρήγορα.
Αλήθεια, τι δουλειά έχουμε εμείς οι καλλιτέχνες με την υποκρισία της σημερινής πολιτικής ζωής;
Πώς μπορούμε να συμπορευθούμε μαζί της την ώρα που λαμβάνει επώδυνες αποφάσεις ενάντια στον ελληνικό λαό τον οποίο ισχυριζόμαστε πως υπηρετούμε μέσα από την τέχνη μας;
Με συγχωρείτε, αλλά δεν το δέχομαι.
Όσοι είμαστε καλλιτέχνες όχι μόνο στα χαρτιά αλλά και την ψυχή έχουμε μόνο ένα δρόμο. Να υπηρετήσουμε την τέχνη μας και μέσα από αυτή την κοινωνία ώστε να κρατηθεί, να αντέξει ώστε κάποια στιγμή να αναστηθεί.
πρώτη δημοσίευση: Freepen.gr
