Η συγγραφέας Ελένη Λύτρα: μια παράσταση τόσο ευρηματική κι υποβλητικά ονειρική που κατέπληξε
Χθες στο θέατρο τέσσερις εποχές είδα την παράσταση ΕΓΩ Η ΜΑΡΘΑ ΦΡΟΥΝΤ, που πραγματικά με άφησε άναυδη. Όχι ότι δεν περίμενα μετά από την προηγούμενη εκπληκτική παράσταση ΓΙΑΝΝΟYΛΗΣ ΧΑΛΕΠΑΣ H KOIMΩMENH MOY, μια ανάλογη, όμως αυτή ξεπέρασε τις προσδοκίες μου, κι όχι μόνο από την ερμηνευτική πλευρά, αλλά και τη σκηνοθετική.
Τόσο ευρηματική, τόσο υποβλητικά ονειρική που κατέπληξε. Όλα φανέρωσαν μια κατάδυση στα βαθιά νερά της Τέχνης. Από τη θεατρική διασκευή του γνωστού μυθιστορήματος της κ. Τσαλίκογλου, τη σκηνοθετική πληρότητα μέσα από τη μινιμαλιστική εκφορά της, τα ενδυματολογικά και τα σκηνικά της κ. Λαμπρινής Καρδαρά, το φωτισμό , τη μουσική, μέχρι την έκφραση των νέων φερέλπιδων ήθοποιών Γιάννη Ζαραφώτη και Λήδας Κατσούλα. Γιατί.. τι να πω για το φίλο μας τον Πέτρο Αποστολόπουλο;
Πόσο βαθιά το ρόλο ενστερνίστηκε κι από «ψυχασθενής καλλιτέχνης Χαλεπάς» να μεταμορφώνεται σε «βαθυστόχαστο σοφό ψυχοερευνητή»! Πόσο δύσκολη μια τέτοια μετάβαση! Κι όμως τόσο φυσική η κάθε μια παρουσία. Πέτρο μου, πάντα άξιος για ανάλογες μεταμορφώσεις.
Κι η Γιούλη Ζήκου; Η Γιούλη μας; Πολύπλευρη, σε όλους τους τομείς της παράστασης.. διασκευή, σκηνοθεσία, ερμηνεία. Ταλαντούχα. Και σαν «Μάρθα Φρόϋντ», αξιόπιστη, αληθινή. Όλη η εσωτερική διεργασία εκείνης φανερωνόταν στο πρόσωπό της, στον υπέροχο λόγο της, στις μελετημένες κινήσεις της. Γιούλη μου, αγγίζεις την τελειότητα. Εύχομαι πάντα έτσι να μας συγκινείς.
Το ευχαριστώ, για τη «λύτρωση» που μας οδήγησε η παράσταση μετά από κορυφώσεις, σκέψεις και εντάσεις που κόβουν την ανάσα, είναι λίγο.
Όλοι σας προσφέρατε αυτό που απαιτεί το αληθινό θέατρο. ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.
Ελένη Λύτρα: 2/6/2014
