Η συγγραφέας Ματίνα Νίκα: πραγματική αποκάλυψη η Μάρθα Φρόυντ
Εν αρχή ήταν η γειτονιά μου, ο ομώνυμος δρόμος της και η πρώτη επίσκεψη σε ένα νέο καλλιτεχνικό χώρο. Υπό την έμπειρη καθοδήγηση, την επίβλεψη, το σπάνιο και αποδεδειγμένο ταλέντο του Γιάννη Μόρτζου το θεατράκι της οδού Κυψέλης αγκάλισε με θέρμη και τρυφερότητα 4 ΕΠΟΧΕΣ.
Ακολούθησε η εκ του σύνεγγυς γνωριμία με το Γιαννούλη Χαλεπά και την χαλεπή ζωή του ενσαρκωμένη πάνω στο σανίδι με πάθος και σεβασμό αξιομνημόνευτα.
Σε ανύποπτο χρόνο ήρθε και η γνωριμία με την Γιούλη Ζήκου και τον Πέτρο Αποστολόπουλο. Οι δύο βασικοί πρωταγωνιστές (αν και με είχαν ήδη πείσει για το δικό τους ταλέντο και την ουσιαστική τους προσφορά στο ευ αγωνίζεσθαι) με εξέπληξαν ευχάριστα με το χαμόγελο και τη φιλική τους διάθεση.
Όμως η παράσταση ΕΓΩ, Η ΜΑΡΘΑ ΦΡΟΫΝΤ υπήρξε για μένα μια πραγματική αποκάλυψη!
Πρόκειται ούτως ή άλλως για ένα εξαιρετικό συγγραφικό πόνημα της Φωτεινής Τσαλίκογλου, με πληθώρα βιβλιογραφικών τεκμηρίων και αναφορές σε αληθινά γεγονότα και πρόσωπα, διασκευασμένο με περισσή ευαισθησία και μαστοριά από τη Γιούλη.
Ήταν επίσης εκ των προτέρων βέβαια (για τους θεατρομανείς και θεατρόφιλους) η άψογη σκηνοθετική προσέγγιση του έργου από την πολυπράγμονα φίλη αφού τόσα χρόνια θήτευσε δίπλα στο μεγάλο δάσκαλο. Κι ενώ σε όλη τη διάρκεια της παράστασης το κοινό ήταν κατανυκτικά προσηλωμένο στα δραματικά δρώμενα, υπήρξαν κορυφώσεις και ευρήματα που κυριολεκτικά έκοβαν την ανάσα και σχεδόν στερεοποιούσαν τη σκέψη.
Ειδική μνεία στους φωτιστές, την ενδυματολόγο αλλά και στους νεαρούς ηθοποιούς Γιάννη Ζαραφωνίτη και Λήδα Κατσούδη, οι οποίοι αναζωπύρωσαν την πίστη μου στο μέλλον.
Ο Πέτρος Αποστολόπουλος απέδειξε και πάλι περίτρανα την στόφα του χαρισματικού ηθοποιού. Επωμιζόμενος ένα όνομα βαρύ σαν αυτό του Σίγκμουντ Φρόυντ αβαντάριζε συνεχώς την ηρωίδα με επιδεξιότητα σχεδόν ακροβατική.
Για τη Μάρθα, ή μάλλον για τη Γιούλη Ζήκου ας μου συγχωρεθεί η αδυναμία να βρω λόγια επάξια του υποκριτικού της άθλου και της ποιοτικής συγκίνησης που μου προκάλεσε.
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό και ευεργετημένο που παραβρέθηκε στην πρεμιέρα μιας παράστασης την οποία θα έπρεπε να παρακολουθήσουν όσοι αγαπούν το θέατρο και την ψυχανάλυση (έννοιες ταυτόσημες πολλές φορές), όσοι αγαπούν την τέχνη.
Μια παράσταση που πρέπει να παρακολουθήσουν όσοι αγαπούν.
Δηλαδή, όπως και όσο αγάπησε η Μάρθα Φρόυντ.
Ματίνα Νίκα,30/5/14
