Ο συγγραφέας Φαίδων Θεοφίλου: μια σπουδαία θεατρική παράσταση
ΜΙΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
Την Κυριακή που μας πέρασε, είχα την ευκαιρία να δώ στο θέατρο «Τέσσερις Εποχές» το θεατρικό έργο «Εγώ η Μάρθα Φρόϊντ» της Φωτεινής Τσαλίκογλου σε μια εκπληκτική θεατρική διασκευή της Γιούλης Ζήκου.
Γύρισα το βράδυ στο σπίτι μου με ψυχική και πνευματική πληρότητα και κάνοντας σκέψεις πως , τέτοιες θεατρικές επιδόσεις και επιλογές, ωθούν προς τα μπρός τα σύγχρονο ελληνικό θέατρο.
Η σκηνοθετική αντίληψη της Γιούλης Ζήκου, εξαιρετικά ευρηματική, μαγική θα έλεγα. Θα ήταν εξαιρετικά θετικό, αν κάποιοι από τους γνωστούς και καταξιωμένους σκηνοθέτες του θεάτρου μας, επισκεπτόταν το μικρό αυτό θέατρο, για να διαπιστώσουν τι δουλειά γίνεται εκεί…
Οι ερμηνείες των ηθοποιών ταυτισμένες στο «πετσί» των ρόλων και στην καρδιά του έργου.. Οι Γιάννης Ζαραφωνίτης και η Λήδα Κατσούδη με θεατρική παιδεία και ταλέντο διαχειρίζονται σοφά τα εκφραστικά τους μέσα. Ο Πέτρος Αποστολόπουλος εξαιρετικός, με αίσθηση του μέτρου , ότι μια μεγάλη προσωπικότητα σαν του Φρόϊντ δεν πρέπει να έχει στοιχεία πομπώδους συμπεριφοράς, ακριβώς, επειδή είναι μεγάλη προσωπικότητα…. Η Γιούλη Ζήκου, ως Μάρθα Φρόιντ, βγάζει όλο το πάθος της γυναίκας που ζει στη σκιά του Σίγκμουντ Φρόιντ, και εκφράζει τον παράφορο έρωτα, ενώ ταυτόχρονα «αγγίζει» μέσα από τα όνειρα, τα σκοτεινά βάθη των απωθημένων επιθυμιών.
Πέρα από τις εξαιρετικές ερμηνείες, είναι θαυμαστή η αίσθηση ότι οι ηθοποιοί λειτουργούν σαν ένα σφιχτό- συνεκτικό θεατρικό σώμα.
Οι φωνές που ακούγονται είτε σαν σκέψεις των ηθοποιών, είτε ως φωνές φαντασμάτων, φωνές φαντασιώσεων, ή αφήγησης μαζί με την κινησιολογία της Όλγας Γερογιαννάκη, τα εφέ-βίντεο –φωτισμός του Τάκη Ποδαρόπουλου, η μουσική, τα κοστούμια και τα σκηνικά της Λαμπρινής Καρδαρά. συνθέτουν μια υποβλητική ατμόσφαιρα εποχής, στην οποία ενθέτει τον εαυτό του και ο θεατής.
Όσοι αγαπάτε το καλό θέατρο έχετε την ευκαιρία να το ζήσετε.
